Ένας χρόνος από τη «μαύρη» επέτειο της Συμφωνίας Πρεσπών. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Το ξημέρωμα της Κυριακής της 17ης Ιουνίου του 2018 βρήκε τις καμπάνες στους Ψαράδες και το Λαιμό Πρεσπών να χτυπούν πένθιμα.
Σε ένα απομονωμένο αντίσκηνο με τη συνοδεία επισήμων, ειδικών διαπιστευμένων προσώπων και δημοσιογράφων, οι υπουργοί εξωτερικών Ελλάδος (Ν.Κοτζιάς) και Σκοπίων (Ν.Ντιμιτροφ) παρουσία και των πρωθυπουργών των δύο χωρών βάζουν την υπογραφή τους για την παράδοση των ιερού και απαράδοτου ονόματος της Μακεδονίας μας στη γείτονα χώρα.
Λίγο πιο μακριά από το ανόσιο πανηγύρι της εθνικής προδοσίας, κάπου στο Πισοδέρι Φλώρινας, εκατοντάδες συγκεντρωμένοι Έλληνες πολίτες, μεταξύ αυτών ανήλικα παιδιά, ηλικιωμένοι, ιερωμένοι και μοναχοί, δέχονται ρίψη χημικών και ωμή βία από τις δυνάμεις ασφαλείας, που είχαν επιστρατευτεί, ώστε να εμποδίσουν την προσπάθεια οποιουδήποτε επιθυμούσε να προσεγγίσει τον τόπο του «εγκλήματος».
Την ίδια ώρα, χιλιάδες Έλληνες απ’ όλα τα σημεία της χώρας έχουν συγκεντρωθεί μετά από πρόσκληση της “Επιτροπής Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας” στο χιονοδρομικό κέντρο της Βίγλας με κάθε μέσο και κόντρα σε όλα τα αποτρεπτικά μέτρα της τροχαίας που με εντολές «άνωθεν» επεδίωξε να καταστήσει το σημείο απροσπέλαστο. Με μοναδικά όπλα τη φωνή τους και την ελληνική σημαία στο χέρι.
Την ώρα που οι άνομες υπογραφές των προδοτών κάρφωναν το σώμα της Ελλάδας, οι απανταχού Μακεδόνες ήταν εκεί για άλλη μια φορά παρόντες και αποφασισμένοι:
«Η Μακεδονία είναι Μία και είναι Ελληνική», «Κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία», «Στην Πρέσπα οι προδότες, στη Βίγλα οι πατριώτες», «Ελλάς-Ελλάς-Μακεδονία», «Γερά-γερά στα χνάρια του Μελά».
Ενώ η πολιτική ελίτ των ξένων και εγχώριων «δήμιων» τοποθετούσε την αγχόνη στην «κεφαλή» της χώρας, ο Ελληνισμός είχε στήσει ένα πρωτόγνωρο «πένθιμο γλέντι», από αυτά που μόνο οι Έλληνες ξέρουν να κάνουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Μετατρέποντας το πένθος σε τραγούδι, τον πόνο σε Αγώνα, τη θλίψη και το μοιρολόι σε κραυγή αλήθειας, εθνικής περηφάνειας και συνείδησης. «Δεν υποχωρούμε αν δε δικαιωθούμε».
Τα συνθήματα πολλά, ο κόσμος σπαρμένος στην παραμυθένια κοιλάδα με πανώ και λάβαρα αψηφώντας ζέστη και ταλαιπωρία. Ομιλίες, επίσημοι, εκατοντάδες λεωφορεία παραταγμένα έξω από το χιονοδρομικό, άλλα τόσα μπλοκαρισμένα για «έλεγχο» σε ενδιάμεσους σταθμούς διοδίων. Ο εθνικός ύμνος ακούγεται ξανά και ξανά. «Οι Έλληνες δεν υπογράφουν», «Δεν υπογράψαμε», «Αυτή η συμφωνία είναι ΠΡΟΔΟΣΙΑ», «Δημοψήφισμα».
Το πλήθος σύσσωμο ψάλλει τον ύμνο «Μακεδονία ξακουστή». Η γη πάλλεται. «Είσαι και θα σαι ελληνική, Ελλήνων το καμάρι», «Το διαμαντένιο στέμμα σου για βάλε στο κεφάλι». Μαζί μας θαρρείς και ψάλλει όλη η φύση, τα λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά, ο ουρανός, οι ψυχές των πεσόντων ηρώων. Μαζί μας θαρρείς και ψάλλει ο ίδιος ο Θεός.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η φρικτή ανάμνηση είναι ακόμη πρόσφατη και η εθνική πληγή ανοικτή και ανεπούλωτη. Για να μας πονά και να μας ενδυναμώνει ταυτόχρονα. Καμία Συμφωνία δε δύναται να ανατρέψει την μία και μοναδική Αλήθεια.
Δηλώνουμε ΠΑΡΟΝΤΕΣ για όσο χρειαστεί.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ-ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ-ΔΕ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΗ.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ
ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
