Τα βεβιασμένα και χωρίς την αρμόζουσα επισημότητα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο κέντρο της Αθήνας μετά από «Οδύσσεια» δεκαετιών και με φόντο την νωπή ακόμη εθνική πληγή της άνομης Συμφωνίας Πρεσπών, μόνον ένα συμβολισμό μπορούν να λάβουν:

Το άγαλμα του ένδοξου στρατηλάτη, που άπλωσε τον Ελληνισμό στα πέρατα της οικουμένης, αφού κρατήθηκε για δεκαετίες σε μία όχι άδολη αφάνεια, τελώντας υπό καθεστώς ομηρείας από την αθηνο-κεντρική γραφειοκρατία, έμελλε να φανεί χρήσιμο στην αδηφάγο ψηφοθηρία των «αρμοδίων» και μόλις έναν μήνα πριν τις επερχόμενες δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές πήρε το «πράσινο φως» από το ΚΑΣ για να βρει τη θέση του στο άδειο βάθρο που δέσποζε για χρόνια επί της οδού Αμαλίας.

Στην πρόχειρη τελετή των αποκαλυπτηρίων, που έγινε σε περιβάλλον εργοταξίου, παρέστη και ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, ο οποίος δήλωσε με ικανοποίηση πως «πρόκειται για ένα έργο χωρίς μιλιταριστικό συμβολισμό», θέλοντας να δώσει ιδεολογικό σχήμα στο «άσχημο»: Έναν βασιλιά και μέγα στρατηλάτη, χωρίς τα βασιλικά του σανδάλια και κυρίως χωρίς το βασιλικό του ξίφος. Έναν βασιλιά «ακίνδυνο».
Επιχειρείται γεωστρατηγική αναδιάρθρωση εις βάρος κάθε έθνους-κράτους και το συνειρμικό ερώτημα που προκύπτει βλέποντας από χθες τον άοπλο και ξυπόλητο έφηβο, που αναπαριστά τον μέγα στρατιωτικό νου και καταλύτη για την οικουμενικότητα του Ελληνισμού είναι:

Ποιοί φοβούνται το Μέγα Αλέξανδρο τον Μακεδόνα, τον Έλληνα; Ποιοί τον φαντασιώθηκαν αντί για βασιλιά έναν άστεγο επαίτη και περιπλανώμενο πρόσφυγα μέσα στην ίδια του την πατρίδα; Ποιοί επιχειρούν να τον κάνουν συγγενή απάτριδων, α-γενών βασιλίσκων και υποστηρικτή-σύμβολο της μαζοποιητικά υποβιβαστικής νεοταξικής επέλασης; Μετά από πενήντα χρόνια, με τις αλλαγές που θέλουν να κάνουν στην ιστορία και στα σχολικά βιβλία, θα πρέπει κάποιος να διαβάσει την πλάκα για να αντιληφθεί πως πρόκειται για άγαλμα ενός Μέγα Έλληνα.

Ουαί τοις ηττημένοις και προσκυνημένοις.